لشکر بیداد اکنون با صلابت پیش می راند
ظالمان بَهر ِهزاران سال ِ دیگر
نقشه می ریزند
زور، می گوید: آنچه هست این
گونه خواهد ماند
هر صدائی جز صدای حاکمان خاموش!
بر
سر بازارها می غرّد استثمار:
لیک بسیاری به خیل بردگان، نومید، می گویند:
آنچه می خواهیم ما هرگز نمی آید.
هان و هان تا زندگی باقی است واژۀ هرگز نباید گفت
آنچه هست اکنون، این چنین دیگر نخواهد ماند.
حاکمان آنگه که حرف خویش بس کردند
پس، که را یارای آن باشد که «هرگز» بر زبان آرد؟
دیرپائی ستمکاران، متکی بر کیست؟
محو استیلای جباران، متکی بر کیست؟
کیست بتواند ببندد راه بر آن کس که از وضع خود آگاه است؟
پس، تودۀ مغلوب امروزین، فاتح فردا
ست
وان زمان، «هرگز»، بی گمان «امروز» خواهد شد.
ترجمۀ سهراب شباهنگ، 16 فروردین 1389
www.azarakhshblog.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر