ضرب و
شتم وحشیانه و
ربودن مجدد منصور اسانلو
رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه
روز سه شنبه ۱۹ تیر ١٣٨٦ بین ساعت ٧ تا ۵/۷ شب در خیابان گُلپک تقاطع مسیر باختر در چند صد متری خانۀ آقای منصور اسانلو یک ماشین پژو جلوی اتوبوس حامل ایشان پیچید و چهار نفر از عوامل رژیم جنایت پیشۀ جمهوری اسلامی که سرنشین این ماشین بودند
آقای اسانلو را با خشونت از اتوبوس خارج کردند، به گواهی شاهدان محلی آقای اسانلو را مورد ضرب و شتم قرار دادند، به زور وارد ماشین پژو نمودند و به سرعت به مقصد نامعلومی از محل دور شدند.
این نخستین بار نیست که رژیم مرتجع و خونخوار جمهوری اسلامی به آدم ربائی، ضرب و شتم و شکنجه های وحشیانه، بازداشت و ارعاب روی می آورد: پروندۀ جنایات و سرکوب های جمهوری اسلامی به سنگینی پروندۀ چپاول و دزدی، استثمار و حق کشی ها، ویرانگری و فساد این رژیم و حامیان اوست. بی سبب نیست که رژیم در مقابل هر اعتراض، هر جنبش حق طلبانه، هر تلاش برای آزادی و زندگی انسانی، هر روشنگری و هرگونه حرکت متشکل و مستقل، به ویژه تلاش کارگران برای سازمان یابی و سازماندهی – حتی در سطحی ابتدائی – به خشن ترین روش های سرکوب متوسل می شود. به موازات افزایش سرکوب و اختناق، به شدت استثمار کارگران و زحمتکشان، به ابعاد نجومی دزدی ها و غارت ها و تباهی و ویرانگری اش می افزاید تا سلطۀ مشتی سرمایه دار و زمیندار نظامی و اداری، تجار گردن کلفت و روحانیان حاکم را - که رژیم جمهوری اسلامی نمایندۀ منافع چپاولگرانۀ آنهاست - بر تمام عرصه های زندگی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، حقوقی و فرهنگی کشور طولانی تر کند. آری در ایران نیز مانند تمام نقاط گیتی، و حتی شدید تر از جاهای دیگر، استثمار کارگران و سرکوب و استبداد سیاسی به هم پیوسته اند. به همین طریق رهائی کارگران از استثمار اقتصادی نیز در گرو کسب وسیع ترین آزادی سیاسی است: آزادی سیاسی و دموکراسی ای که تنها با برانداختن رژیم حاکم به دست توانای کارگران و زحمتکشان و با استقرار حکومت کارگری به دست می آید.
تا سرنگونی و برای سرنگونی ِ این ننگ تاریخی، باید در مقابل هر حرکت سرکوبگرانۀ رژیم جمهوری اسلامی مقاومت کرد و او را وادار به عقب نشینی نمود.
در ماه های اخیر دامنۀ تجاوزات رژیم جمهوری اسلامی به حقوق کارگران و به طور کلی حقوق تودۀ مردم بیش از پیش گسترش یافته است: سرکوب جنبش معلمان و بازداشت ده ها تن از آنان در شهرهای مختلف، بازداشت محمود صالحی، سرکوب تظاهرات اول ماه مه در تهران و کردستان و ضرب و شتم و دستگیری فعالان کارگری در تظاهرات و بیرون از تظاهرات، صدور احکام زندان برای فعالان جنبش زنان، ضرب و شتم و بازداشت ابراهیم مددی نایب رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و سرانجام ضرب و شتم و ربودن منصور اسانلو حلقه هائی از این زنجیر طولانی سرکوب و نقض حقوق کارگران و کل تودۀ مردم را تشکیل می دهند.
جمهوری اسلامی با افزایش سرکوب از یک سو و تبلیغات پان اسلامیستی - شووینیستی و رجزخوانی عوام فریبانۀ « ضد امپریالیستی » از سوی دیگر می کوشد جنبش کارگری ایران را در نطفه خفه کند، با اعمال فشار بر فعالان جنبش آنان را منفعل سازد، به آنان اتهام همکاری با قدرت های خارجی وارد کند. به همین دلیل افشای رژیم در سطح داخلی و خارجی امروز بیش از هر زمان لازم است: باید به تودۀ مردم ایران و جهان نشان داد این رژیم جمهوری اسلامی است که با زد و بند های پشت پرده با قدرت های ارتجاعی بین المللی و منطقه ای و نیز با تلاش برای تبدیل شدن به قدرت برتر منطقه و حمایت از نیروهای ارتجاعی منطقه خاورمیانه بیشترین خدمت را به امپریالیسم و ارتجاع می کند و به ویژه به طبقۀ کارگر و به وحدت بین المللی کارگران لطمات جبران ناپذیر مادی و معنوی وارد می نماید.
کارگران!
ضرب و شتم و ربودن منصور اسانلو تهاجم وحشیانه رژیم جمهوری اسلامی به حقوق همۀ شماست! سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه – به رغم هر نظر و انتقادی که ممکن است در بارۀ عملکرد آن داشته باشیم - یک دستاورد کارگری است، محصول تلاش، رنج، فداکاری و ابزار مبارزۀ هزاران کارگر است. نباید گذاشت رژیم جمهوری اسلامی این دستاورد را پایمال کند و یا به تباهی بکشاند.
برای آزادی فوری و بی قید و شرط منصور اسانلو، محمود صالحی و دیگر فعالان کارگری، منع تعقیب و لغو اتهامات آنان، بازگرداندن همۀ کارگران اخراجی شرکت واحد بر سر کار با پرداخت کامل حقوق و مزایای زمان برکناری از کار، برای آزادی تشکل و آزادی بیان، گردهمائی، اعتراض و اعتصاب مبارزه کنیم.
٢٠ تیر ۱٣٨٦ ، ١١ ژوئیۀ ٢٠٠۷
جمعی از کمونیست های ایران ( آذرخش )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر