خیمه شب بازی انتخابات ریاست جمهوری در ایران
کارگران، مردم ایران، جهانیان!
بیست و هفت سال است که رژیم جمهوری اسلامی با استبداد، سرکوب، ترور و دروغ بر ایران حکومت می کند. این رژیم که به نام حامی محرومان و ستمدیدگان برپایۀ توهم و فریب به قدرت رسید، مدافع بدترین شکل استثمار و ستم سرمایه داری و ارتجاعی ترین سیاستها در صحنۀ داخلی و بین المللی است. سیاستهای این رژیم اساساً نه در نهادهای انتخابی، بلکه در محافل بستۀ روحانیان حاکم، سران سپاه پاسداران، ارتش و نیروهای امنیتی و انتظامی، مشتی سرمایه دار، زمیندار، سردمداران بنیادها ومؤسسات سرمایه داری وابسته به اماکن مذهبی و صاحبمنصبان "خودی" در معامله و هماهنگی با محافل و نهاد های امپریالیستی تعیین می شود.
پس اینهمه هیاهو و جار و جنجال انتخاباتی ریاست جمهوری برای چیست؟
۱- برای حل موقت تضادهای درونی رژیم درامر تقسیم بخشی از امتیازات سیاسی و اقتصادی بین گروههای مختلف حاکم است : خامنه ای، ضمن حفظ بخش اصلی قدرت و امتیازات برای جناح خود از شرکت "همۀ سلیقه ها " یعنی نمایندگان همۀ لاشخورها درانتخابات ریاست جمهوری دم میزند، شورای نگهبان، رفسنجانی، خاتمی، کروبی و معین لبیک می گویند، چهار پاسدار نامزد انتخابات و حامیانشان زبان در کام می کشند، و سرانجام یزدی و سحابی نیز به این نتیجه می رسند که نامزدهای برگزیدۀ رهبری در برگیرندۀ "همۀ سلیقه ها " هستند به این امید که شاید نمدی از این کلاه به آنها هم برسد.
۲- برای زدن ماسک دموکراتیک به چهرۀ ارتجاعی، زن ستیز و شووینیستی خود و تظاهر به داشتن پشتوانۀ مردمی در کشاکشها و معاملاتش با دولتهای امپریالیستی، به ویژه با آمریکا، است.
۳ - برای جلب بخش نسبتاً چشمگیری از جوانان، به ویژه از لایه های متوسط جامعه، به بازی انتخاباتی، منحرف کردن مردم از مسائل واقعی، تفرقه افکندن و ایجاد تزلزل درصفوف اپوزیسیون بورژوائی و خرده بورژوائی، تغذیۀ توهمات اصلاح طلبانه و تلاش در راه تخطئۀ هرگونه فکر و عمل انقلابی است.
برخورد کارگران و اکثریت مردم به این خیمه شب بازی انتخاباتی باید افشا، تحریم و محکوم کردن آن باشد.
بهبود وضع اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنکی اکثریت عظیم مردم تنها
با سیاستی دیگر که نقطۀ مقابل سیاست رژیم و اصلاح طلبان درون و بیرون حکومتی باشد میسراست. این سیاستِ متفاوت، سیاست مستقل و
ویژۀ طبقۀ کارگر است.
سیاستی که : مخالف هرگونه استثمار و مدافع همۀ کسانی است که بر پایۀ کار خود و نه استثمار دیگران زندگی می کنند، خواهان ادارۀ همۀ کارهای اقتصادی،اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به دست اکثریت عظیم مردم است، خواهان دموکراسی واقعی یعنی دموکراسی کارگری است. طبقۀ کارگر برای تحقق سیاست خود به تشکیلات مستقل خود (مستقل از کارفرما، دولت، نهادهای دینی و احزاب) نیاز دارد، یعنی نیازمند سازمانهائی است که جنبه های مختلف این سیاست را بتواند با آنها به عمل درآورد. بیهوده
نیست که رژیم و همۀ آنهائی که کارگران را به مضحکۀ انتخاباتی او دعوت می کنند با سیاست مستقل و تشکیلات مستقل کارگری مخا لفند!
وظیفۀ همۀ کارگران آگاه و همۀ کسانی که در راه آزادی طبقۀ کارگر مبارزه می کنند تلاش در راه پی ریزی سیاست و تشکل مستقل کارگری است.
برای افشا، تحریم و محکوم کردن این نمایش انتخاباتی رژیم بپاخیزیم!
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم!
۱۸خرداد ۱۳۸۴
جمعی از کمونیستهای ایران
www.aazarakhsh.org
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر