تظاهرات کارگری، برای آنکه درست به پیش برده شود، مانند هر کار دیگری، به پیش بینی و انجام درست مجموعی از مقدمات نیاز دارد، به این مقدمات به صورتی کوتاه در زیر می پردازیم:
۱) اهداف تظاهرات کارگری، در هر مورد مشخص، باید در شعارها و خواست های روشن، فشرده و موجز، یعنی در شعارها و خواست های دقیقاً فرموله شده ای که منعکس کنندۀ منافع و خواست های وسیع ترین تودۀ طبقۀ کارگر و تودۀ مردم باشد، در یک اعلامیۀ کوتاه و قابل فهم برای توده ها نوشته شود.
٢) پیش برد موفق تظاهرات کارگری به تبلیغ، یعنی به رساندن و بردن خواست ها و شعارهای تظاهرات در بین وسیع ترین تودۀ طبقۀ کارگر و سایر توده ها نیاز دارد. زمان مورد نیاز و سازماندهی تبلیغ تظاهرات کارگری امر بسیار مهم و دقیقی است که رهبری تظاهرات باید بدان توجه لازم و کافی داشته باشد. موارد اساسی ای که در تبلیغ تظاهرات باید به آنها توجه شود عبارتند از:
الف) نوع و اهمیت خواست ها و شعارها، که هرچه عام تر و دوربرد تر باشد به آوردن تودۀ وسیع تری به تظاهرات و بنابراین به زمان بیشتر، نیروی متمرکز تر و سازمان یافته تر برای تبلیغ نیاز دارد؛
ب) بررسی نتایج تبلیغ در بین کارگران و سایر توده ها، و ارزیابی اینکه خواست ها و شعارهای تظاهرات و کار تبلیغی چه کمیتی از آنان را به صحنۀ تظاهرات خواهد آورد (نتیجه گیری درست از این مسأله به میزان ارتباط و پیوند با تودۀ طبقۀ کارگر و سایر توده ها، و نیز به بررسی درست واکنش هائی که این توده ها به تبلیغ تظاهرات نشان می دهند، بستگی دارد)؛
پ) بررسی تناسب نیروهای دوست و دشمن که در صحنۀ تظاهرات وارد خواهند شد.
٣) تظاهرات کارگری مانند هر عمل مبارزاتی طبقۀ کارگر به رهبری منسجم و آگاهانه نیاز دارد. وظیفۀ رهبری تظاهرات تعیین خواست ها و شعارهای تظاهرات، تبلیغ آن با در نظر گرفتن مسائل بالا، سازماندهی و تنظیم کار تدارکاتی تظاهرات است.
۴) سازماندهی و تدارک تظاهرات عبارت است از:
الف) سازماندهی و تدارک نیروی انسانی برای پیشبرد، هدایت و کنترل تظاهرات، برقراری ارتباطات و تصمیم گیری به موقع و سریع براساس تصمیم های توافق شده در مورد اهداف، دامنه و چگونگی تظاهرات و حدود تغییراتی که در صحنۀ عمل می توان اجرا کرد،
ب) فراهم کردن وسایل به نمایش درآوردن تظاهرات.
۵ ) بررسی تناسب نیروهای دوست و دشمن در صحنۀ تظاهرات و اینکه مخالفان تظاهرات چه جریان هائی اند و حدود مخالفت آنان چه خواهد بود، حداقل در رابطه با نوع تظاهرات و صحنۀ برگزاری آن بسیار مهم است. در تظاهرات کارگری باید رابطۀ دقیق بین کار قانونی و غیر قانونی و نیز رابطۀ دقیق بین فعالیت مخفی و علنی برای به عمل درآوردن تظاهرات، به دقت مشخص شود. روشن است که همۀ اینها بر مجموعۀ کار سازماندهی، تدارکاتی، تبلیغی و صحنۀ تظاهرات تأثیر مستقیم خواهد داشت. فضا و روح تظاهرات قانونی و تظاهرات غیر قانونی به کلی متفاوتند. در یک فضای غیر قانونی برای انجام تظاهرات به زمان بیشتری برای تبلیغ نیاز است. به سازماندهی بسیار انقلابی تر، منضبط تر و منسجم تر نیاز است. به ویژه در تظاهرات غیر قانونی باید درک درست و دقیقی از ارتباط کار مخفی و علنی برای مقدمات تظاهرات داشت. در تظاهرات غیر قانونی رهبری تظاهرات باید دور از دسترس دشمن باشد. به خصوص در تظاهرات غیر قانونی باید توجه داشت که دشمن اصلی خود دولت است و در نظر گرفت که دولت قطعاً نیروی خود را برای سرکوب تظاهرات به کار خواهد برد. در نظر داشتن این مسأله بی تردید بر سازماندهی، تدارک، تبلیغ، وسایل به نمایش درآوردن تظاهرات، کنترل و حفاظت آن، بر آرایش صحنۀ تظاهرات، نوع و محل آن، و بر آمادگی برای تغییرات سریع در پیشبرد تظاهرات، ثأثیر مستقیم خواهد داشت.
٦ ) نوع، صحنه و محل تظاهرات بسته به قوائی که دوست و دشمن وارد صحنه و محل تظاهرات خواهند کرد و نیز در رابطه با جنبۀ تبلیغی تظاهرات کارگری اهمیت ویژه دارد. برای رساندن خواست ها، شعارها و به طور کلی صدای کارگران، صحنه و محل دور از حضور تودۀ مردم مناسب نیست. اما صحنه ها و محل های تظاهرات برحسب قوائی که کارگران می توانند به میدان آورند، نمی توانند یکسان باشند. روشن است که هدف تظاهرات کارگری علاوه بر رساندن خواست ها و شعارهای کارگران باید به نمایش گذاردن قدرت طبقۀ کارگر از جهات مختلف به سرمایه داران، دولت و به طور کلی به جامعه باشد و نه به نمایش گذاردن مظلومیت این طبقه. زیرستم بودن طبقۀ کارگر در نفس طرح خواست های کارگری و به طور کلی در نفس مبازرۀ این طبقه برای رفع استثمار، که بنیادی ترین ظلم اجتماعی است، مستتر است. بنابراین یکی از اهداف مستقیم تظاهرات کارگری باید به نمایش گذاردن قدرت کارگران در پیش برد خواست ها و شعارهایشان باشد. تظاهرات مجتمع و ثابت در یک میدان یا یک پارک و یا تظاهراتی که به تجمع در یک میدان یا پارک منتهی می شود، به ویژه اگر این تظاهرات غیر قانونی باشد، زمانی می تواند مؤثر و موفق باشد که برآورد نیروی شرکت کننده به نفع تظاهرات، برحسب محاسباتی که پس از کار تبلیغی صورت می گیرد، نشان دهد که این نیرو می تواند چندین برابر نیروی مخالف تظاهرات اعم از دولتی یا اوباش طرفدار دولت یا هر اوباش دیگری باشد. اگر نیروی شرکت کننده در تظاهرات، در یک میدان یا پارک، بسیار کمتر از قوای سرکوبگر باشد، در محاصره قرار خواهد گرفت و سرکوب خواهد شد. روشن است که در این صورت برگزار کنندگان تظاهرات تنها می توانند مظلومیت کارگران را به نمایش بگذارند و نه هیچ چیز بیشتر. نوع و صحنۀ دیگری از تظاهرات کارگری، به ویژه اگر نیروی های شرکت کننده در تظاهرات بسیار زیاد نباشند، می تواند به صورت خیابانی و متحرک صورت گیرد، هر چند ممکن است نتوان اعلامیۀ تظاهرات را برای شرکت کنندگان خواند، اما می توان آن را بین مردم پخش کرد و شعارهای تظاهرات را در بین مردم، حتی اگر کوتاه مدت باشد، به نمایش درآورد. این نوع تظاهرات را می توان، حتی در یک روز، چندین بار، در چندین شهر در خیابان های مختلف، در بین مردم برگزار کرد. در این نوع از تظاهرات کارگری، از طریق کنترل و حفاظت تظاهرات، می توان صدمات وارد به تظاهر کنندگان و به ویژه به رهبران و برگزار کنندگان آن را تا حداقل کاهش داد.
۱۵ اردیبهشت ۱٣٨٨ ، ۵ مه ٢٠٠۹
بهروز فرهیخته
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر